intro...

Even voorstellen...

Ik ben Audrey, 46 jaar, getrouwd met Patrick en moeder van 3 dochters en 1 zoon.
(kimberley 19, Dylan 17, Felicity 14 en Angel 10 jaar)
Ik woon in Zoetermeer en ben werkzaam als ADL-assistente in de gehandicapten zorg.

Hoewel ik over mijn hele leven wel een boek zou kunnen schrijven begin ik in het midden... in het hedendaagse...
In augustus 2017 heb ik de uitslag gekregen van een dna onderzoek die ik heb laten doen omdat mijn vader kort daarvoor  gendrager bleek te zijn. Ook mijn 2 jaar oudere zus blijkt gendrager te zijn.
Wij zijn in de familie belast met het BRCA2 gen. Een erfelijke genmutatie waarbij er een zeer verhoogd risico is op eierstokkanker en borstkanker.

Vanaf dat moment stap je een andere wereld binnen.. de medische wereld van testjes, onderzoeken, uitslagen , gesprekken en keuzes maken.
Nuchter, positief en quasi nonchalant ("ik doe dit wel even") heb ik alles over mij heen laten komen.

Heb het openhartig gedeeld met mijn gezin, mijn familie, mijn vrienden en zelfs een mooie status op facebook eraan gewaagd (titel: 'ding dong')
Ben op zoek gegaan naar meer info, ben lid geworden van de borstkankervereniging/oncogen  en heb me aangesloten bij een besloten brca groep op fb (de leukste groep waar je eigenlijk niet bij wilt horen!)

Inmiddels ben ik een paar maanden verder en een heel stuk verder in het 'traject'.
Zoveel lieve mensen steunen mij en leven mee met de perikelen van ons gezin, veel mensen zijn benieuwd naar hoe het nu met mij gaat. Ik vind het lastig om iedere keer opnieuw mijn verhaal te doen. Facebook vind ik zelf ook niet geschikt om te vaak hier iets over te melden. Ik hou mijn fb liever voor de leuke dagelijkse dingetjes, want ook die gaan gewoon door ;-)

Ik schrijf....
Dat helpt mij om dingen helder en overzichtelijk te houden in mijn hoofd, het doet mij goed om dingen van me af te schrijven (en zo hoef ik er niemand mee lastig te vallen)

Vandaar vanaf nu een "blog".... omdat het mij helpt...en misschien, heel misschien helpt het andere vrouwen ook...
Want hoewel ik hier uberhaupt nog nooit van gehoord had, ben ik er inmiddels achter dat ik niet de enige ben ! sterker nog... ik hoor het steeds meer om mij heen. Vrouwen die of dit gen hebben of erger nog getroffen zijn door borstkanker ! Zij kregen geen tijd om over van alles goed na te denken, zij hadden geen keus, zij moeten alles machteloos en vol angsten en onzekerheden ondergaan en hopen op een goede afloop. Zij zijn mijn helden !
De afgelopen tijd heb ik veel te horen gekregen dat ik zo sterk ben, zo moedig, een powerwoman !
Maar dat ben ik helemaal niet... ik ben gewoon een schijterd die bang is om 'ziek' te worden.
Ben gewoon een doorsnee vrouw, een echtgenote, een moeder van 4 opgroeiende kinderen die door de wetenschap dat ik een bepaalde genmutatie heb een keuze heeft gekregen.
En mijn keuze is... de kanker te verslaan voordat het mij te pakken krijgt !

IK BLIJF DE BAAS OVER MIJN LIJF !!